της Βαρβάρας Μιχαλοπούλου, Hospitality Consultant & Trainer, Hospitality Freelancer, Coach Undergraduate (AC)
Ποιος είναι τελικά ο Σκηνοθέτης σε κάθε νέο στήσιμο της ομάδας ενός εποχικού Ξενοδοχείου; Και ποιος είναι ο Πρωταγωνιστής;
Ξεκινά η σεζόν για άλλη μια φορά στη χώρα μας και περίπου αυτή την περίοδο όλοι μας υποδεχόμαστε τα νέα μας στελέχη, αλλά και κάποια παλαιά μέλη αυτής της ομάδας. Πάντα επικρατεί ένας πανικός, ένας αναβρασμός, πολλά χαμόγελα αισιοδοξίας, όπως γίνεται σε κάθε νέα αρχή, αγωνία για τους εργαζόμενους που έχουμε με κόπο & με τρόπο επιλέξει, αλλά και πολλοί χτύποι καρδιάς σε έντονους ρυθμούς στοιβαγμένοι σ’ ένα κοινό πλαίσιο, το πλαίσιο της επικοινωνίας και της οριστικοποίησης της ομάδας. Αυτό είναι το επιθυμητό πλαίσιο που οδηγεί το δεδομένο από τον πομπό στον δέκτη.
Μα αυτή η διαδικασία είναι απλή....εσύ μιλάς, εξηγείς, μεταφέρεις αυτά που θέλεις και η ομάδα σου σε παρακολουθεί, τα παρατηρεί, τα καταγράφει, τα αντιγράφει και τα υλοποιεί.
Ωραία να τα λέμε, αλλά πόσο πραγματικά εύκολα μπορούμε να τα πράξουμε; Σκόρπιες ξενόφερτες πρακτικές, δραστηριότητες και ειδικά σεμινάρια για το «σπάσιμο του πάγου» ανάμεσα στον υπεύθυνο ενός τμήματος Ξενοδοχείου και στους συνεργάτες του, λίστες χειρόγραφες με το τι βήματα οφείλουμε να ακολουθήσουμε για να καταφέρουμε να καλωσορίσουμε και να «δέσουμε» την ομάδα κάθε τμήματος, να μπορέσουμε να την «ρολάρουμε» να τρέξει σωστά και γρήγορα άμεσα, τώρα, χθες.
ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ Εταιρική Κουλτούρα: τα πρέπει και τα μη ΕΔΩ
Γιατί χρόνο για χάσιμο δεν έχουμε, το Ξενοδοχείο ανοίγει σήμερα και εμείς έχουμε να συνεργαστούμε ξαφνικά με νέα μέλη που δεν γνωρίζονται και που ακόμα δεν έχουν «κουμπώσει» μεταξύ τους.
Κι αν υπάρχουν και παλαιά μέλη.....ε!! Τότε είναι ακόμα πιο χρονοβόρο να ζεσταθεί το κλίμα!
Πώς μπορούμε άραγε να μην αφήσουμε το κλίμα για πολύ καιρό σε…χαμηλές θερμοκρασίες;
Τα βήματα είναι απλά:
1) Ας αναπνεύσουμε σωστά, ας βγάλουμε τις «φορεμένες» ετικέτες ετών για το ποια μέθοδο οφείλουμε να ακολουθήσουμε για να το επιτύχουμε όλο αυτό - το λεγόμενο σπάσιμο του πάγου.
2) Το μόνο που χρειάζεται τελικά είναι πρώτα να ακούσουμε εμάς. Όσο πλατειάζουμε και αναλύουμε τη λεπτομέρεια, τόσο δεν καταφέρνουμε να εντοπίσουμε τον εσωτερικό επιθυμητό στόχο του εργαζόμενου. Αποτυγχάνοντας σε αυτό, δε θα καταφέρουμε τελικά να δέσουμε την ομάδα "ψυχικά’’ και να ενώσουμε τους στόχους των μελών της. Θα χάσουμε έτσι κι εμάς ως άνθρωπο, ως Leader, ως στόχο.
3) Πάντα θυμάμαι πως εργάζομαι με και για τον άνθρωπο, αγαπώ τον άνθρωπο.
4) Ακούω την ομάδα μου και με «ελέγχω» εάν κατανόησα σωστά τι μπορώ να πράξω άμεσα για να τους συνδέσω και να τους κάνω να λειτουργούν καίρια και χωρίς…γκρίνια.
5) Φοράω την «αυτογνωσία» μου, την γνώση και την επίγνωσή μου και γεμίζω το χαρτοφύλακά μου με υπομονή, αντοχή και ανοχή.
6) Έχω το μυαλό μου ανοιχτό και το συναίσθημά μου ως οδηγό σκέψης και συμπεριφοράς.
7) Έχω πάντα κατά νου πως είναι μεγάλη τύχη να μπορώ να συνεργάζομαι με τόσο διαφορετικά άτομα, διαφορετικού μορφωτικού επιπέδου και οικογενειακής κουλτούρας.
8) Ακούω πραγματικά τι μου λέει η ομάδα μου για να δράσω άμεσα.
9) Πετάω στα σκουπίδια τα "comfortable lies" όπως για παράδειγμα το γνωστό «ο αρχηγός της ομάδας τα γνωρίζει όλα και τα κάνει όλα πάντα τέλεια».
Αν μετα.....πλάσεις όλα τα παραπάνω τότε γρήγορα κι εύκολα δε θα χρειαστείς ούτε σφυρί για να σπάσεις τον πάγο, αλλά ούτε τεχνικές ή δραστηριότητες χτισίματος ομάδας.
Ο πάγος μιας νεοσύστατης ομάδας σπάει αργά και σταθερά, φέρνοντας τα επιθυμητά αποτελέσματα μόνο με τη «ζεστή» καθοδήγηση και πάντα με γνώμονα τον άνθρωπο.
Και για να επανέλθω στο αρχικό μου ερώτημα, κάνοντας τα αυτά γίνεσαι εσύ και ο σκηνοθέτης αυτής της πράξης αλλά και ο πρωταγωνιστής!
Τέλος, έχοντας στις αποσκευές σου αυτό τον διπλό ρόλο, να είσαι παραπάνω από σίγουρος ότι θα τολμήσεις, θα δεσμευτείς και θα τα καταφέρεις να χτίσεις την πιο δεμένη και ταυτόχρονα αποδοτική ομάδα.
